|
MENU
|
Marcus heeft het enorm moeilijk gehad met het probleem van het lijden. Dat is begrijpelijk als je bedenkt dat zijn lezers in Rome het zwaar te verduren hadden onder de christenvervolgingen. Want: wat is het aantrekkelijke van geloven als het je alleen maar de angst brengt dat je wordt opgepakt en vreselijk gemarteld of misdadig vermoord?
Marcus heeft gezocht naar een antwoord en dat bracht hem bij Jezus en de weg die Hij gegaan is, namelijk de weg van het lijden. Dáár legt Marcus alle nadruk op.
• Allereerst wordt in vergelijking met de andere evangeliën het lijden van Jezus het meest uitvoerig beschreven. Ongeveer een derde (!) van het evangelie beschrijft de laatste week van Jezus’ leven op aarde - vanaf hfdst.11:1 “toen ze Jeruzalem naderden.....”
• Al halverwege het evangelie kondigt Jezus Zijn lijden nadrukkelijk aan. In hfdst.8:31 staat te lezen: “Hij begon hun te leren, dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden......” De manier waarop Marcus dit zegt, kun je omschrijven als: de start van systematisch onderwijs over het lijden van Jezus.
• Maar het begint nóg eerder. Vanaf het begin van Jezus’ openbare optreden waren er spanningen en conflicten. Hfdst.2 staat er vol mee en tóén al zinspeelde Jezus op Zijn sterven - vers 20: “er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald”. En al in hfdst.3:6 horen we voor het eerst over een plan om Jezus uit de weg te ruimen.
Marcus beschrijft Jezus dan ook als de lijdende Mensenzoon.
Dat is een uitdrukking vól tegenstellingen. Daarover zal ik later nog e.e.a. schrijven of zeggen.
|
