Thema: God zorgt!

 

Achter de buttons hieronder staan de overdenkingen, die tijdens de vespers uitgesproken zijn, geschreven door Hannie v.d. Wielen.

 

Maandag                     Dinsdag                     Woensdag                     Donderdag

 

We lazen dat al de eerste dag.

Het Woord, de Zoon van God de Vader, leefde bij die volmaakte Vader in het heerlijke licht, in die omgeving waar alles harmonie uitstraalde. Een betere plaats was niet denkbaar!

 Toch koos Hij ervoor, op de tijd door de Vader bepaald, om alles los te laten wat Hij als geliefde Zoon had. Hoe heel anders was dit, dan wat de eerste Adam over zich heen haalde: die raakte in één klap alles kwijt door eigen schuld; deze Adam, Jezus Christus, Die mens werd, liet Zelf alles los, ging de donkere wereld vol moeiten, ziekten en lijden in en won alles! Voor ons; voor de eer van Gods grote Naam.

“In grote liefde maakte Hij, die de gestalte van God had, er geen aanspraak op aan God gelijk te zijn, maar deed afstand van zijn positie en nam de gestalte aan van een dienaar. Hij werd gelijk aan de mensen, en als mens verschenen heeft Hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood - de dood aan het kruis.” (Filippenzen 2)

En hoe heeft Hij geleden! Zijn leven lang op deze verziekte aarde! Maar het zwaarste kwam op het laatst.

Men leidt Hem, na alle beledigingen en geselingen, na alle grove verbale kwellingen naar het kruis. Hij blijft zorgen! Hij blijft oog houden voor Zijn omgeving. Nooit merk je, dat deze Redder van de wereld op Zichzelf gericht is, ook niet als het Hem heel moeilijk wordt gemaakt.

Vrouwen lopen jammerend mee met de stoet, ze beklagen de Heiland. Vrouwen, sommigen door Hem genezen van kwalen; vrouwen die misschien wel hebben meegegeten van de overvloed aan brood en vis nadat ze tijden aan Zijn lippen hadden gehangen.

Maar Jezus keert  Zich naar hen om: Huil niet om mij! Huil om jezelf en om je kinderen! Ik kom wel terecht… Maar jullie…

… en dan, als de spijkers ondraaglijke pijnen door Zijn lichaam jagen - geen narcose, geen plaatselijke verdoving, zelfs geen roesje - schreeuwt Hij het uit. Nee, Hij roept niet: "stop, stop, Ik kan niet meer!" Hij roept niet naar zijn Vader dat Die Zijn kwelgeesten ter plekke dood moet laten neervallen.

Hij schreeuwt: ‘Vader, vergeef het hun! Ze hebben geen flauw idee wat ze doen!" In de startfase van Zijn optreden heeft de Here Jezus de mensen voorgehouden: "heb je vijanden lief; bid voor wie jou vervolgen; bid voor hen en verguis hen niet".

Hij leeft Zijn eigen woorden, voordat Hij zal sterven aan dat vreselijke kruis; voordat Hij onze rekening betaalt.

Ook hierin laat Híj het Beeld zien dat de Schepper voor ogen had toen hij mensen maakte: hoe ze zouden moeten zijn; het beeld dat we in Christus weer kunnen worden door de Heilige Geest. Vader, vergeef…

Zoals vervolgde christenen tot en met deze dag hardop bidden in hun cel voor hun bewakers en folteraars.

Aan het kruis, hangend aan de doorboorde en vast gespijkerde handen en voeten, nog steeds levend, nog steeds lijdend, ziet Hij Zijn moeder en geliefde vriend Johannes. Ook voor hen draagt Hij nog zorg: “Kijk, je zoon! Zie, je moeder!” Dit was de liefdevolle zorg van de Zoon van Maria die zij nu moest missen. Als ooit het zwaard door haar ziel ging, dan wel nu!

De schimpscheuten en spot van kijkers gaan door; evenals die van de misdadiger aan zijn ene kant! We lazen dat. En ook, hoe de andere daarop reageert – en de Here Jezus de eer geeft die Hem toekomt! “Denk alstublieft aan mij, in Uw Koninkrijk.”

Zegt Jezus nu: “Sorry, maar je spijt komt een beetje laat! Had je maar anders moeten leven!” Nee, de man krijgt woorden van troost te horen: "Vandaag mag je met Mij mee, naar Mijn rijk!"

Zo blijft Jezus zorgen voor schapen die ondanks zichzelf en de invulling van hun leven bij Zijn kudde mogen gaan horen; zelfs als ze op het randje van de dood zijn gekomen!

Onze Heer, Jezus Christus, maakte de weg vrij naar het nieuwe Paradijs. Dát is Gods zorg. Dat is op Goede Vrijdag gedenken en daarna Pasen vieren: opstanding voorgoed.